|
Post by Deleted on Jun 7, 2014 22:16:09 GMT 1
Hun kunne mærke at han begyndte at blive fraværende, og hun så nu sit snit til at gøre en ende på den her kamp. Hun havde ikke lyst til at dræbe ham med mindre det blev strængt nødvendigt. Hun rev en sidste stor klump kød ud af hans krop og spyttede den fra sig på jorden, før hun kastede sig ned fra hans krop og der efter ind i den. Måske var hans hjerne blevet snappet ud af den da hun fjernede sig, og han kunne flytte sig. Men måske var han stadig fraværende og hun ville kunne vælte ned. Hun kastede hele sin krop ind imod hans.
|
|
|
Post by Deleted on Jun 7, 2014 22:20:13 GMT 1
Han vidste det... Vidste det på forhånd.. for Lizz havde gjort det samme.. så lige så snart Shadow lettede sin vægt rystede han hårdt på hovedet og i kom op på bagbene i et kæmpe stegl i det øjeblik hun kastede sig mod ham igen... Han dansede let tilbage "du hed Shadow right?" Lød stemmen roligt, der var intet bag den. Intet lurende sindsygt som før...
|
|
|
Post by Deleted on Jun 7, 2014 22:45:09 GMT 1
Hun bremsede hårdt op, og bakkede så et par voldsomme skridt baglæns og ventede på at hingsten ville slå forbenene i jorden igen. Hendes øjne hvilede stadig på ham, da en pludselig smerte på hendes hals slog frem. Hun hold stadig hovedet højt, da hans stemme brød den ellers så pinefulde tavshed. Hun rejste sig kort på bagbenene et par gange for at udstråle at hun ikke var færdig hvis han valgte at fortsætte. "Jo" svarede hun kort med en stærk, hæs stemme.
|
|
|
Post by Deleted on Jun 7, 2014 22:52:48 GMT 1
Han smilte let til hende og sprang op i et dominerende stejl, blot for at vise hende at han ej som sådanne har givet op. Atter landte han "de er i sandheden et mysterium. Men med en god gnist. jeg ved det lyder ssindssygt, men tænkte på,vil du joine mig? Være fri?" Han smilte let. Prussia havde pludselig fået den idé at samle alle kamp glæde, stærk sindet, onde?, og andet sjæle i en flok. Men Eik en normal flok. Der skulle ej være de store regler. Hvis han formåede det ville de være en meget stærk gruppe. Shadow passede perfekt ind.
|
|
|
Post by Deleted on Jun 7, 2014 23:13:34 GMT 1
Hun havde igen intentioner om at "Joine" han og hans "Awesome" flok/Pagt/ whatever. Hun var fri, og hun ville aldrig komme til at være fri igen hvis hun skulle følges med sådan en idiot som ham her. Måske ville hun gøre det bare for at vende alle de andre medlemmer imod ham, og endelig gøre det af med hingsten. Men chancen for at de andre ville dræbe hende først var for stor, og døden var ikke den frihed hun havde brug for lige nu. Hun så ham direkte ind i øjnene uden at virre et øjeblik. Også selvom den pludselige smerte på hendes hals og skulder. "Og du tror at jeg vil gå med dig efter det her?!?"spurgte hun vredt og slog hurtigt med mulen imod sine sår. Og efter hvad hun havde gjort ved ham, hvordan kunne han så stadig ville have hende? Hingsten måtte i sandhed være sindsyg. "Nok har jeg kampgejst. Men det er der en grund til. Og jeg har ikke tænkt mig at lade det gå ud over folk som ikke har fortjent det!" vreden lyste ud af hende. "Jeg er ikke lige så sindsyg som du er! Jeg er fri nu! Og jeg har ikke tænkt mig at bruge den frihed på at skade andre!" Hun slog et hårdt slag med halen. Det var nu den dramatiske exit maglede, men hun turde ikke vende ryggen til hingsten.
|
|
|
Post by Deleted on Jun 14, 2014 10:27:50 GMT 1
Han fnys af hendes lille flabet asityde... Hopper nu til dage.. Han smilte stille "vi står vist lige vit medhensyn til det" grinte han let og vendte siden mod hende, den side som hun havde revet fuldstændig op. "og bare roligt jeg har sørget for din lille fine pels kommer på igen.. jeg bed ikke igennem det hudlag der gør der ikke kommer hår på" brummede han. Tja Prussia havde lært en del. Han trak på skulderne "jeg bedte heller ikke dig om at efterligne mig eller nogen anden.. jeg bedte dig om at dræbe eller slå nogen.." han smilte stadig skævt. han så på hende "pas på med at kaste sten når du selv bor i et glashus, smukke" han smilte dog stadig. "igen du misforstår mig.. du tror sikkert jeg hader dig fordi du bed hul i mig? men hvorfor? hvorfor gøre hele legen så advorlig?.. men Shadow mit tilbud til dig står altid åben, du vil være god ved linjerne, du ville være god til at liste rundt og holde øje med fremmed ej trådte ind på området.. du brude bruge dine evner fornuftigt,ej mange ejer dem" han brummede og begyndte så at bakke, hvis hun ikke havde mere at sige var han den som var gået...
|
|
|
Post by Deleted on Jun 15, 2014 8:42:10 GMT 1
Hendes nakke sank lidt sammen og hendes hoved faldt ned da smerten fra såret spredte sig ned igennem hendes krop, men hun slap ikke hingsten med øjenene. "Hvordan kan du få dig selv til at gøre det her imod andre?" Spurgte hun med en let hæs, men stadig stærk stemme. "Du er jo direkte ondskabsfuld." Og det var han, der var ingen andre måder at beskrive ham på. Han mindede om hendes far på så mange måder, og ikke på gode måder. Hun tog sig ikke af sårene på sin krop, og lyttede slet ikke til hingstens ord om dem. Det var ikke første gang hun havde fået så dybe sår, og hun vidste godt hvor meget smerte og tid der lå bag at få det til at hele igen. "En dag Prussia, så vender alle de folk du har såret sig imod dig. Jeg gætter på at der er mange, så jeg vil råde dig til at stoppe dit show imens legen er god." Hun piskede hårdt med halen, og løftede endnu en gang hovedet op,
|
|
|
Post by Deleted on Jun 15, 2014 13:46:44 GMT 1
Han grinte let "kald mig hvad du vil, det ændre ingen fact.." han smilte skævt og tråde imord hende. "dine ord vender forkert, når jeg endelig dør, har jeg hivet så mange med mig at ingen nogen sinde vil kunne drømme om det.. jeg styre mit eget game, desværre er der ikke nogen normale personer som forstår det.." brummede han og trådte atter væk "pas på du ikke bliver en af dem i den døde flok.." brummede han..
|
|
|
Post by Deleted on Jun 21, 2014 22:27:18 GMT 1
Shadow var ikke færdig med ham. Slet ikke. Vreden ulmede efter at sparke hjernen ud af hans lille lyse hoved. Men hendes selvbeherskelse stoppede hende lidt da hun stod med mulen helt tæt ved hans. Hun åbnede kort munden let og så ham direkte ind i øjnene. "Du er et rovdyr" sagde hun med en ru rolig stemme "intet andet" Hun havde sagt den sætning en gang før i hendes liv, til hendes far. Det var få sekunder før hun så sin far for sidste gang. Denne gang var det dog nogle store røde øjne hun så ind i og ikke nogle små stikkene grønne øjne som før. Hendes mule var kun millimeter fra hans da hun sagde de sidste ord, "Og jeg er ikke bange for dig mere" Hun åndede tungt ud før hun surrede rundt og begyndte at gå med lange slanke skridt. Hingsten havde stadig tid til at sige noget hvis han ville have det sidste ord, hvis han ellers havde flere smarte kommentare.
|
|
|
Post by Deleted on Jul 2, 2014 21:37:45 GMT 1
/ out
|
|